Ruchy łodygi cz. 2

Ponieważ siła odśrodkowa nadaje łodygom kierunek wprost przeciwny temu, w jakim działa, możemy przyjąć, że ciążenie pobudza je do rośnięcia z dołu do góry.

Pod jego wpływem zwalnia się wzrost górnej strony leżącej łodygi, przeciwnie, dolna rośnie prędzej, skąd pochodzi wygięcie ku górze i wyprostowanie młodszych (rosnących) części łodygi.

Ponieważ łodyga, prostując się, odwraca wierzchołek od ziemi, wpływ tej ostatniej na nią nazywa się geotropizmem ujemnym. Wiemy, że korzenie wykazują geotropizm dodatni.

Światło wywiera znaczny wpływ na kierunek pędów (heliotropizm); na organy rosnące wpływ ten bywa największy. Pędy ulegają heliotropizmowi dodatniemu, tj. zwracają się ku światłu; wnosimy stąd, że części łodygi mniej oświetlone rosną szybciej, niż te, na które padają promienie słoneczne.

Światło czerwone, pomarańczowe i żółte działa tak jak ciemność.

Niektóre organa są ujemnie heliolropiczne; do takich należą dolne części wąsów łozy winnej, uadliścieniowy członek jemioły, starsze międzywęźla bluszczu, nasturcji i in.

Wpływ wilgoci objawia się również w zmianie kierunku wzrostu międzywęźli łodygi (hydrotropizm).