Bakterie roślin motylkowych cz. 5

Co się tyczy biologicznej strony omawianego stosunku pomiędzy rośliną motylkową a „bakteriami korzonkowymi”, to wytłumaczyć go można w ten sposób: na razie bakterie zachowują się względem rośliny jako pasożyty: korzystają one z węglowodanów, nagromadzonych przez roślinę, oraz z azotu w niej zawartego. Gdy jednak, w miarę zużycia białka roślinnego, bakterie przejdą w stan „bakteroidów” w celu czerpania azotu z powietrza, stosunek ten zmienia się zasadniczo: wtedy to roślina staje się pasożytem, a ofiarą bakteroidy, białkowa substancja których dostarcza roślinie potrzebnego azotu.

Nowsze badania dowiodły, że pośród „bakterii korzonkowych” istnieje pewna specjalizacja, tj. że każdemu niemal gatunkowi rośliny strączkowej odpowiada specjalna odmiana „bakterii korzonkowych”, dowodem tego jest choćby to, że sztuczne zakażenie roślin strączkowych daje najlepsze wyniki wtedy, gdy dokonywamy go za pomocą bakterii, pochodzących z brodawek korzonkowych tegoż samego gatunku rośliny strączkowej. Prof. Hiltner z Monachium, zajmujący się szczegółowym zbadaniem tej sprawy, dzieli „bakterie korzonkowe” na dwie główne grupy: 1-mo, bakterie żyjące na seradeli i łubinie, 2-do, bakterie, żyjące na koniczynie, lucernie, grochu, wyce i fasoli.