Łodyga cz. 4

Często pierwiastki drzewne układają się w półksiężyc lub pierścień, obejmujący łykowe, lub odwrotnie. drewno zamknięte jest w pochwie łykowej (Polypodium — paprotek). W żadnym z tych wypadków nie tworzy się między nimi miazga.

Łodyga mchów przedstawia najprostszą budowę anatomiczną. Niema w niej zróżniczkowanych pierwiastków przewodzących; miąższ jest prawie jednostajny, naskórek nie posiada szparek i może wydłużać komórki swoje we włoski chłonące.

Zstępując niżej ku wodorostom i grzybom, nie dostrzegamy już nic podobnego do łodygi właściwej. Ciało ich stanowi plechę jednostajną, jak to już wiemy.

Łodygi podziemne. Należą tu leorzeniaki (kłącze, rozłogi), bulwy, cebule.

fit catering wrocław

Za przykład korzeniaków służyć mogą grube łodygi kosaćca’, ciągnące się poziomo w gruncie, babikrówki, szparagów itd., rozłogi pecza i inne. Są to organa obfitujące w materiały zapasowe.

Kłącze wydają gałęzie powietrzne, same bywają zwykle okryte łuskami, które są zmienionymi liśćmi. Łatwo je rozróżnić na bulwach kartofli, której oczka dają pędy.

Cebule hiacyntu, lilii i szafranu przedstawiają trzy typy podziemnej łodygi; u hiacynta podstawy liści tworzą warstwy współśrodkowe, okrywające główną oś; u lilii ułożone są łuskowato, jak dachówki; u szafranu i gladiolusa cebula jest masywna; znajdująca się wewnątrz łodyga ma 3, 4 lub 7 międzywęźli; walec jej osiowy jest nieznaczny, miąższ zaś korowy bardzo rozwinięty. W kącie każdego liścia tworzy się pączek dodatkowy, tern większy, im bliżej wierzchołka łodygi. Są to pączki drzemiące, które się później rozwijają. Łodyga rzepy nabrzmiewa znacznie u podstawy wskutek przewagi pierwiastków miąższowych.

fit catering wrocław