Rozmieszczenie roślin
Największe rozpowszechnienie na kuli ziemskiej maję rośliny pleckowe, które wskutek bardzo prostej organizacji łatwo znoszę najrozmaitsze warunki otoczenia; rośliny więc najprostsze zajmuję, najrozleglejsze obszary geograficzne.
Jeden tylko gatunek z roślin jawnokwiatowych zdaje się posiada zdolność znoszenia wszelkich warunków klimatycznych; jest to mlecz warzywny (Sonchus oleraceus), który znajduje się pod wszelkimi szerokościami geograficznymi i na wszelkich wysokościach, gdzie tylko może się objawiać życie roślinne.
Pokrzywa, perz, wiklina maję prawie również rozległy obszar geograficzny. Trawy, sitowia, iglaste, makowate, strękowate, wargowate i złożone zajmuję w ogóle średnie obszary, lecz niektóre ich gatunki maję bardzo ograniczone rozpowszechnienie, ograniczone czasem do jednej miejscowości.
Najbardziej liczne są gatunki, których obszary rozsiedlenia są mniejsze od 1/100000 powierzchni ziemi.
Florą naturalną nazywa się ogół roślin znajdujących się w pewnym kraju, stanowiących zatem charakterystykę jego krainy tak, jak rośliny kopalne charakteryzują pewien pokład.
Flora przybiegunowa obfituje w porosty; roślin naczyniowych znajduje się tu 750 gatunków, z tych niektóre zupełnie miejscówce.
Wysokość roślin przybiegunowych nie przenosi 40 cm. (mniej od łokcia), nie wyłączając i krzewów, jak wierzba lodowata i brusznica błotnista. Trawy, sitowia i cyborowate są tu dość powszechne.
Flora lasów północnych szerzy się na południe od poprzedniej; charakterystycznym dla niej są: na północy wierzba (salis) i brzoza karłowrata, również olcha krzewiasta, dosięgająca 1 metra wysokości; dalej ku południowi ukazują się buki, sosna leśna (pinus silvestris), jesion i dąb.
Ilość gatunków jawnokwiatowych wzrasta ustawicznie. Obfitują wśród nich trawy, które jeszcze liczniej występują we florze stepów północnych, gdzie przyłączają się do nich komosowate i olbrzymie kaktusy, występujące szczególniej na łąkach (preriach) Meksyku.
Im dalej posuwamy się ku południowi, tym więcej występuje typów stepowych; w Ameryce liczą ich do 3,000, a prawie dwa razy tyle w Starym Świecie.
Flora śródziemnomorska, mająca podobną do siebie i w Kalifornii, jest ze wszystkich najbogatszą i najbardziej urozmaiconą: na 700O blisko roślin naczyniowych, ok. 4,200 jest właściwych tej florze.
Mirty, mącznica, wawrzyny, oliwka, cytryna, dąb korkowy i inne – charakteryzują tę florę, a Sequoya kalifornijska, największe z drzew, dosięga w ojczyźnie swojej 150 metrów wysokości.
Paprotniki nie są bardzo obfite, oprócz Pieris aquilina (zgasiewka zwyczajna), paproci wszędzie pospolitej. W Chinach i Japonii spotyka się również flora śródziemnomorska, lecz obfituje tu w drzewa nagonasienne i krzewy okrytonasienne. Olbrzymie trawy (bambusy) i palmy zbliżają florę chińsko-japońską do zwrotnikowej.
Najuboższą jest flora Sahary, rozpościerająca się i na Arabię, a nawet na brzeg Indii, sąsiedni z rzeką Indusem.
Przyczyną tego ubóstwa jest brak deszczów. Palma daktylowa, oraz kilka bardzo wytrwałych traw mogą istnieć w tej miejscowości, również rośliny soczyste i charakterystyczny porost Parmelia edulis – manna żydowska, którą wiatr rozsiewa na wszystkie strony.
We florze zwrotnikowej spotykamy największą rozmaitość gatunków; trzcina cukrowa, bambus, banany i palmy przeważają tu; obfitują strąkowe i rozmaite drzewa figowe. Rośliny te często przybierają postać lian.
Flora stepów południowej półkuli obfituje w trawy, jak i w inne gatunki. Lasy południowe mają wiele podobieństwa do lasów północnej półkuli, znajdują się tu rozmaite drzewa iglaste, lecz obok tego liany nieznane na północy, oraz dość liczne rośliny pasożytne.
Przylądek Dobrej Nadziei i Obili zbliżone są w głównych rysach do krajów śródziemnomorskich. Australia i Madagaskar zajmują pod względem flory zupełnie odrębne stanowisko. Spotykamy w tych krajach szereg form nigdzie więcej nieznanych, szczególniej z rodzin: złożonych, toinowatych i mieczowatych.