Ruchy łodygi cz. 3
Strona przylegająca do wilgotnego ciała rośnie prędzej, stając się przez to wypukłą i kierując pęd ku suchemu ośrodkowi (hydrotropizm ujemny).
Również i cieplik wywiera wpływ na kierunek łodygi (tennotropizm); temperatura
wyższa, lecz nie przekraczająca pewnych granic, sprzyja wzrostowi. Zetknięcie z ciałami obcymi, ciśnienie (barotropizm). Uderzenia (plegetropizm) zatrzymują wzrost części, na którą oddziałują, powodując przez to zgięcie wierzchołka łodygi ku tej stronie.
W taki sposób tłumaczy się obwijanie wijących się roślin. Odbywa się ono dla każdego gatunku w kierunku stałym. Chmiel wije się z prawa na lewo, również przewierceń i rdest czepny; większa część jednak roślin wije się z lewa na prawo, tak: powój polny i płotowy, jaśmin, fasola itd.
W warunkach normalnie przyjaznych wzrost wijących się pędów jest regularny; wynika stąd jednostajna prędkość ruchu obrotowego. Jako przykład służyć mogą: fasola, robiąca obrót we dwie godziny, i powój płotowy – w godzinę i 40 minut.