Rozpowszechnianie bakterii cz. 6

Stale zamieszkujące wewnątrz ziemi bakterie należą przeważnie do rzędu laseczek; większość odznacza się zdolnością tworzenia nader trwałych zarodników, co daje możność tym bakteriom opierania się szkodliwemu działaniu suszy lub też mrozom. Najbardziej pospolitymi są, zwłaszcza w warstwach powierzchownych, tak zw. laseczniki sienne i lasecznik korzonkowy, znany przyjaciel roślin motylkowych Prócz tych występuje cały szereg odmian, powodujących procesy gnilne i próchniczne, jak również bakterie nitryfikacyjne lub denitryfikujące, o których szczegółowiej pomówimy niżej.

Niezmiernie rozpowszechnionymi są w ziemi, Tuianowicie w wierzchnich warstwach, gatunki tak zwane termofilowe, są to bakterie, rozwijające się w stosunkowo wysokich temperaturach, mianowicie od 50” – 70″ C. Koch i Globig pierwsi dowiedli w roku 1887 obecność tych gatunków w ziemi. Są to przeważnie laseczniki, należące do beztlenowców względnych, a więc mogące żyć jak w dostępie, tak też i przy braku powietrza; obdarzone są one zdolnością wytwarzania zarodników nadzwyczaj odpornych na szkodliwe wpływy zewnętrzne. Bakterie te nie posiadają własności chorobotwórczych. W ogółe występowanie w ziemi chorobotwórczych bakterii ma rzadko miejsce. Najbardziej pospolitym z tego rodzaju gatunków jest jak twierdził Koch, lasecznik obrzęku złośliwego, należący do rzędu beztlenowców bezwzględnych i lasecznik tężca.