Ruchy łodygi cz. 4

Wąsy również jak i pędy zachowują zwykle stały kierunek skręcenia; u niektórych roślin jednak zakręcają się w rozmaitych kierunkach (przystęp — Bryonnia).

Można wywołać skręcanie się wąsów i łodyg- wijących się, doprowadzając je do zetknięcia z obcym ciałem; zjawisko to łatwo się tłumaczy według tego, co wyżej powiedziano.

Pod wpływem rozmaitych czynników wymienionych, wydłużenie międzywęźli nie odbywa się w łodydze swobodnej jednostajnie prędko wzdłuż wszystkich linii podłużnych, które możemy poprowadzić na jej powierzchni. Linia największego wzrostu obraca się regularnie naokoło osi pędu, wskutek czego koniec jego opisuje koło (kołowanie).

Ten ruch obrotowy występuje szczególnie u roślin wijących się, których wierzchołek jakby szuka, opisując koła, podpory, po której mógłby się wić.

Ilość kół, obrotów lub elips, które opisuje wierzchołek rośliny w czasie danym, zmienia się stosownie do gatunku. Tak, powiada Yan Tieghem, w ciągu 12 godzin łodyga kapusty i tykwy robi cztery obroty, psianki i opuncji (kaktusa) tylko jeden.

Łodygi ubiorka (iberis) i azalii opisują we 24 godziny jedną rozległą elipsę; deucya robi 4 lub 5 elips w ciągu 114 godzin; koniczyna robi trzy obroty w ciągu 7 godzin.

Niekiedy elipsy są bardzo wąskie, łodyga, pochyliwszy się w jedną stronę, prostuje się i przechyla się w przeciwną, odbywając szereg wahań w jednej płaszczyźnie (pęd kwiatowy czosnku poru — Allium poram).

Sztuczne światło działa na pędy tak, jak i naturalne; największy wpływ, tamujący wzrost, wywierają promienie niebieskie i fioletowe widma. Zrobione były próby zmierzenia siły tych wpływów.