Łodyga cz. 3

Naskórek ten opatrzony jest w szparki, mniej więcej regularnie ułożone, przez które powietrze dostaje się do tkanki korowej. Warstwę komórek, odgraniczającą korę na wewnątrz, nazywamy i tu endodermą; pod nią znajduje się inna — yericykl, lecz nie z tej pochodzą gałęzie.

Pierwiastki przewodzące—naczynia drzewne i rurki sitowe łyka połączone są w wiązki zwrócone drewnem ku wnętrzu, łykiem na zewnątrz.

Układ ten jest charakterystyczny dla łodygi: wiązki pierwotne łykowe i drzewne nie leżę tu na przemian, jak w korzeniu, lecz jedne na drugich. Przy tym największe naczynia leżę w pobliżu łyka.

wałek pa6

Gdy łodyga wzrasta na grubość, dzieje się to przy udziale tkanki twórczej {miazgi), która wytwarza wiązki drugo- i trzeciorzędowe. Tkanka ta powstaje pomiędzy pierwotnym łykiem a drewnem i wytwarza pierwiastki jednego i drugiego, dodając je do istniejących.

Takie zgrubienie odbywa się u wszystkich dwuliścieniowych i nagonasiennych; nieco inaczej ujednoliścieniowych; nigdy zaś gonie bywa u paprotników.

Wogóle ilość warstw drewna pozwala u dwuliścieniowych oznaczyć wiek rośliny lub jej gałęzi. Pączki kątowe umieszczone są w kątach liści; rosnąc i wydłużając międzywęźla swoje, dają one gałęzie. Nie powstają one pod korą (jak rozgałęzienia korzenia), lecz na samej powierzchni punktu wegetacyjnego. Niekiedy pączki tworzą się w innych miejscach i nazywają się wtedy dodatkowymi (np. pączki powstające na liściach begonii). Na przecięciu łodygi jednoliścieniowej rośliny lub paprotnika układ wiązek jest odmienny.

wałek pa6