Wrażliwość i ruchy protoplazmy cz. 3

Zbliżając to doświadczenie do zjawisk, spostrzeżonych u pływek, wnosi Cohn, że tlen, wydzielający się pod wpływem światła z tylnej części pływki, która zawiera masy chlorofilowe, wprawia ją w ruch w kierunku przeciwnym.

Teorię tę opiera się na spostrzeżeniu, że przeważnie promienie chemiczne niebieskiej części widma przyciągają pływki. Nie nadając zbyt ogólnego znaczenia wnioskom Cohn’a, należy jednak zaznaczyć, jak wielka rola przypada czynnikom czysto fizycznym w ruchach roślin.

Zmiana położenia ziarnek chlorofilowych w komórkach miąższu zielonego liści, powoduje różnicę zabarwienia, łatwo dającą się zauważyć.

odśnieżanie lublin

Liście są jaśniejsze w nocy, niż w dzień, a różnica ta jest bardzo widoczna u niektórych roślin. Selaginella mutabilis np. zmienia kolor swojej zieleni na blado-zielony lub biały srebrzysty, stosownie do stopnia oświetlenia.

Jeśli natężenie światła jest zbyt znaczne, ziarnka chlorofilowe układają się tak, jak w ciemności, lub grupują się w jednym punkcie komórki, przybierającym przez to ciemniejsze zabarwienie (gruboszowate).

Famincyn pierwszy zauważył  różnicę położenia dziennego ziarnek chlorofilowych, odpowiadającego oświetleniu umiarkowanemu, od nocnego, które przybierają wr ciemności lub w zbyt silnym oświetleniu (mchy).

W pierwszym wypadku chloroleucyty układają się na górnej i dolnej ściance komórki, w drugim — na bocznych.

odśnieżanie lublin