Bakterie roślin motylkowych cz. 2

Rolnicy i chemicy rolni już wtedy a priori przypisywali roślinom motylkowym zdolność posiłkowania się wolnym azotem atmosfery, przeciwko czemu powstawali botanicy, twierdząc zgodnie z doświadczenia Boussingaulfa, że jedynym źródłem pokarmu azotowego dla roślin mogą być tylko chemiczne związki azotu, w ziemi zawarte.

Powstał wtedy spór, któremu kres położyli w roku 1886 Helriegel i Wilfarth ogłoszeniem opartych na ścisłym doświadczeniu poglądów na tę sprawę. Nie tylko stwierdzili oni słuszność zapatrywań chemików, przypisujących roślinom motylkowym zdolność posiłkowania się wolnym azotem powietrza, lecz wyjaśnili zarazem, że dzieje się to za pośrednictwem pewnych bakterii z roślinami tymi współżyjących. Dowiedli oni następnie, że w związku z tą własnością roślin motylkowych jest pojawienie się znanych brodawek, które są właśnie siedliskiem dla zaangażowanych tu bakterii.

W dwa lata później Beijerinck, uczony holenderski, Prażmowski i Laurent zbadali dokładnie te bakterie i nazwali je mianem bakterii korzonkowych’”, . Wiemy obecnie, że są to postacie laseczkowate, ruchliwe, opatrzone na jednym końcu rzęskami. Należą one do rzędu tlenowców.